تقریبا دو سال قبل بود ، بچه ها از کابل زنگ زدند که شوق بند امیر کرده ایم، گفتم من نیز هم . صبح زود حرکت کردند، راه دره « میدان-حاجی گگ» به علت حضور طالبان ناامن بود . گفته بودم که از راه دره «غوربند» بیایند . ساعت سه بعد از چاشت زنگ زدم تلفن شان جواب نداد . ساعت پنج زنگ زدم تلفن جواب نداد ، به تشویش شدم ، از کابل زنگ زدند که بچه ها سمت بامیان آمده اما تلفن شان جواب نمی ده ، گفتم من هم تلاش کردم اما جواب نمی ده . تشویشم بیشتر می شد، ساعت حدود هشت شب بود، رضا زنگ زد که ما رسیدیم و حالی هم در «هوتل ماما نجف» هستیم در بازار بامیان . اتاقی که من همراه همکارانم بودم جای سوزن انداختن هم نداشت بنابراین من هم رفتم پیش مسافران بندامیر به « هوتل ماما نجف » . تا نیمه های شب قصه بود و خنده . خنده به اینکه اینها از بین طالبان آمده بوده از راه « میدان-حاجی گگ» و بیشترین خنده به اینکه « راه بلد ها » خواب رفته بوده و راننده نابلد هم مسافران ره برده بوده به سمت بهسود و پنجاب ... .
عکس های زیر از نقاط مختلف شاهکار طبیعت « بند امیر» است که در این سفر گرفته بودیم. چند روزپیش این بند به عنوان اولین پارک ملی افغانستان نام گذاری شد و امیدوارم که بعد از این در نگهداشت این شاهکار خلقت توجه بیشتری صورت گیرد .
مجموعه بند امیر ازچند بند کوچک و بزرگ تشکیل یافته است که بزرگترین شان بند امیر است . امیدوارم که این تصاویر برای دوستانی که تا به حال موفق به دیدن این بند طبیعی نشده است بتواند معرفی کوچکی از بند امیر باشد.
راه خاکی بند امیر ، پروژه آسفالت این راه توسط یک شرکت کوریایی شروع شده است و تا پایان 2010 باید ختم شود.
من هم مثل شما به این عکس می نگرم ، اما به عنوان عکاس.
این دوستم علی است ، علی یعقوبی . در این بند که اگر اشتباه نکنم نامش بند پنیر است، حدود دو ساعت آب بازی- شنا- کردیم .
اشتباه نکنید، این غار نیست بلکه یک طاقچه رسوبی طبیعی است که از یک سویش عکس گرفته شده است . زیباست، اینطور نیست ؟
۷ نظر:
سلام عزیز
عکس ها واقعا جالب ودیدنی بود . بعد از این مدت که بامن بودی عکاسی ات واقعا خوب شده است . به امید عکاسی های بهتر شما .
شاد باشی
سلام:استاد عزیز
وبلاگ شما با عنوان"جای خالی بودا" بشماره-456 درفهرست "هزاره پیوند" ثبت شد.
امید وارم شما هم به "هزاره پیوند" لینک دهید.
هزاره پیوند- راه آسان برای رسیدن به وبلاگ های هزاره گی
سلام. محشر است. منطقه ی بامیان را سردو خشک تر از این تصور کرده بودم و بند امیر را هم، خب، آبگیر کوچکی که در میان این سردی و خشکی نعمتی است و به همین دلیل این همه نامش پر آوازه شده. اما چقدر چقدر چقدر در اشتباه هستم.
حیف از این مملکت و خاک زیبا که به آتش جهل و نادانی عده‌ای میسوزد.
استاد محترم سلام....اولابه مساله به اصطلاح چکر رفتن با جمع دوستان هم دل می خواهم اشاره نمایم که واقعا صفای منحصر بفرد دارد. دراین که بند امیر یکی از عجایب عالم است شک نیست ..خدا را شکر که همین بند امیر را هم به جرم اینکه در هزارجات واقع است منفجر و یا خراب نکردند.اعلان این بند بعنوان اولین پارک ملی بادر نظر داشت نزدیکی انتخابات بدون همراهی اهداف سیاسی به نظر من نیست اما بهر صورت این کار در نفس خود یک اقدام خوب است.اماکسانی که پا بند به حفظ این بند هستند باید مواظب باشند که نشود یک تعداد به بهانه نوسازی و تعیمر و غیره دست به خراب کاری در ان بزنند.
سلام آقای جاوید
تا جایی که من خبر دارم، یک شعاع مناسبی از اطراف بند امیر را به عنوان حریم این بند در نظر گرفته است که در این شعاع ساخت و ساز فیزیکی انسانی ممنوع اعلام شده است .
اما خودت بهتر می دانی که اینها بر روی کاغذ است و تا عمل بسیار فاصله است. من هم همچون شما فقط آرزو می کنم که حداقل سرنوشت این میراث طبیعت به میراث فرهنگ انسانی ما یعنی مجسمه های بودا گرفتار نشود.
موفق باشید
حسرت برانگیزناک بود عزیز! برای من به ویژه که تا امروز بند امیر را ندیده ام با وجود این که از 2004 تا 2007 هر سال برنامه ریزی می کردم که بروم و درست نزدیک سفر کاری پیدا می شد که پاهایم را در کابل زنجیر می کرد.
ارسال یک نظر